Izuzetno je retko da uslovi budu pogodni za formiranje fosila; a još ređe da se formiraju opalizovani fosili. Obično se fosilizuju samo tvrdi delovi živih bića – na primer, ljuske semena, drvo, zubi, kosti i školjke. To se često dešava nakon što je biljka ili životinja (ili njen deo) zakopana u pesku ili drugim sedimentima koji se polako pretvaraju u kamen.
Opal se formira u šupljinama unutar stena. Ako se šupljina formirala jer su kost ili školjka bili zakopani u pesku ili glini koja je kasnije postala stena, i ako su uslovi pogodni za formiranje opala, tada opal stvara fosilnu repliku originalnog objekta koji je bio zakopan. Dobijamo opalizovane fosile dva tipa:
- Unutrašnji detalji nisu sačuvani: Opal počinje kao rastvor silicijuma u vodi. Ako silikatni rastvor popuni prazan prostor koji je ostao od školjke, kosti itd. koja je istrulila – kao žele uliven u kalup – može se stvrdnuti i formirati opalizovani odlivak originalnog objekta. Većina opalizovanih fosila školjki su ‘žele kalup’ fosili – spoljašnji oblik je lepo sačuvan, ali opal unutar ne beleži unutrašnju strukturu stvorenja.
- Sačuvani unutrašnji detalji: Ako zakopani organski materijal nije istrulio i silikatni rastvor prodre u njega, kada se silikat stvrdne, može stvoriti opalnu repliku unutrašnje strukture objekta. To se ponekad događa sa drvetom ili kostima.
